Hoe kunnen we dit vergeten, jongens... 31 jaar geleden zijn Senna en Ratzenberger overleden.

Eerst was er het bijna dodelijke ongeluk van Rubens Barrichello, daarna Roland Ratzenberger, en uiteindelijk de onvergetelijke herinnering aan de pijnlijke dood van Ayrton Senna. Beide blijven tot op de dag van vandaag pijn doen.

Het is moeilijk om deze dagen te vergeten, maar het is nog veel moeilijker om te herinneren als je al op die locaties bent geweest, de asfalt hebt aangeraakt en de bandenmuur in die bochten hebt gevoeld, waar de genoemde twee coureurs deze wereld hebben verlaten. In Imola had ik het geluk om bloemen te leggen bij het 'echte graf' van Senna en Ratzenberger, en ik kan met zekerheid zeggen dat op deze plekken de schreeuw van de zielen bijna tastbaar is.

De Grote Prijs van San Marino heeft twee fantastische coureurs van de Formule 1 weggenomen. Op 30 april 1994 verloor Roland Ratzenberger, die aan het begin van zijn carrière stond, het leven, en op 1 mei de wereldster Ayrton Senna. Het was echt een verschrikkelijk, maar tegelijkertijd een verheffend gevoel om deze twee sporters te bezoeken en hen te herdenken, wiens geest elk hoekje van het circuit doordringt. Vaak heeft een mens het gevoel dat wanneer de jonge coureurs van een feeder serie op de startgrid met zijn vieren wachten op de uitgaande lichten, de twee oude jongens van bovenaf op hen passen en ondertussen tegen hen zeggen:

“Druk het tot je blind wordt, jongens, er is niets meer om bang voor te zijn. Wij hebben de belasting al voor jullie aan de duivel betaald...”

Foto: AP Photo